Winter-herfst-herfst-winter

Het wordt winter als

- het buiten een stuk (!) kouder wordt
- het donker is s morgens als je vertrekt en ook weer als je terug thuis komt s avonds
- mensen zich liever thuis opsluiten dan s avonds nog buitenkomen
- het heel de dag droog blijft behalve s avonds, wanneer je gedaan hebt met werken
- de donkere gevoelens blijven kleven
- de wandelingetjes met de hond korter worden
- er mooie kleuren verschijnen in de natuur (jaja toch nog iets positief :p)
- de zin om te bloggen precies is afgenomen ;)
- ...

Oplossing: een reisje plannen naar warmere oorden? :)

Ik krijg de kriebels van...

~mensen die te pas en te onpas beeldspraak gebruiken
~mensen die beeldspraak gebruiken die ze zelf uitvinden of beeldspraak maken uit verschillende beeldspraken
~mensen die zeggen 'k zal er een tekeningetje bij maken' en dat ook letterlijk doen (alsof ik het zo niet zal snappen)
~mensen die op het einde van een trap staan, in een deurgat, op een druk kruispunt ... kortom in de weg
~slecht weer wanneer je vrij bent
~dingen die je maar tussen de regeltjes moet lezen
~mensen die mij niet durven verbeteren of aanvullen en waarvan je achteraf merkt dat zij het wel juist hadden of wisten
~mensen die dingen duuusd keer herhalen
~mensen die dingen zeggen om te zeggen om te zeggen
~mensen die discuteren om te discuteren om te discuteren
~mensen die dingen zeggen waarop ik nu es écht niets kan zeggen *blank*

Feel free om aan te vullen!

Gelukkig kan ik wanneer ik die ergernisjes in geuren en kleuren (met de nodige overdrijvingen) vertel tegen friends & family nog altijd hartelijk lachen :)

*bitter - sweet* èh

Cat vs dog

Bijna twee maand maakt Billie, de Franse bulldog, nu deel uit van ons 'gezin' en ik vind haar wel leuk en lief maar ... ben door haar te weten gekomen dat ik een kattenmens ben :/

Erg hé maar het is wel zo..

Ik hou zo van die onafhankelijkheid van katten...
ik voel me soms zo stom bij het uitlaten van mijn hond terwijl het alles is voor haar..

Misschien verandert dat nog, ik weet het niet. Het zal alleszins niets doen aan de TLC die ze krijgt (ook al is ze dan een hond :p)

Nothing to see here...

Waar is de tijd toen ik nog grote verhalen kon vertellen over mijn opleiding!
Nu is het back to boring working time.. :/

Er zijn wel nog leuke dingen gebeurd in mijn leven (gelukkig maar) maar dan vergeet ik het in mijn blog te zetten, heb ik geen tijd om het in mijn blog te vermelden, vind ik het niet de moeite om het in mijn blog te schrijven ... is het al te lang geleden om het nog in mijn blog te schrijven.

Om all of the above te vermijden heb ik Twitter geïnstalleerd.
Dit progje heb ik ontdekt via DailyCoyote en ik vond het wel handig: zo kan je korte berichtjes op je blog achterlaten.

Ik vraag me vaak af hoe ik mijn studie met al mijn werk gecombineerd heb. Hoe heb ik geleefd?
Het is langs de andere kant wel zalig om te denken 'niets moet alles kan' & op de bots afspreken met vrienden, langer blijven plakken ...

En toch mis ik mijn opleiding.

Ik probeer nu langs de klassieke weg (spontane sollicitatie) te solliciteren bij dierenartsen..en heb al drie kansen gemist :(
Op één plaats hadden ze net 2 assistentes aangenomen en op een andere plaats hoorde ik het te laat via-via..
Nu heb ik het gevoel dat ik mijn kansen verkeken heb :/ Moeilijk om optimistisch te blijven.

Keeping up the faith,
*bittersweet*

Decisions decisions

Ik denk dat de kogel door de kerk is...

Met pijn in het hart neem ik afscheid van mijn opleiding :((((((((

Het blijft een heel boeiende opleiding maar ik zie er sinds mijn resultaten enkel de negatieve kanten van: zwaar voor wat je maar met het diploma kunt doen, niet echt veel werkmogelijkheden, naast je werk kan je eigenlijk alleen maar studeren ...

Dus die zware knoop lijkt nu toch wel doorgehakt (met heel veel spijt maar het is uiteindelijk de bedoeling om werk te vinden met die opleiding en dat duurt nog te lang + er zijn veel gegadigden voor mij)

Het is natuurlijk spijtig van al mijn zwaar werk en al de vakken waar ik wél door ben maar dat is uiteindelijk toch geen verloren moeite. Ik heb veel bijgeleerd! En over dingen die mij echt interesseren!
Bestond die opleiding maar toen ik ging studeren... (in een ver verleden)

Ik hoop toch nog in dat dierenartsenwereldje terecht te komen! We laten het hier alleszins niet bij!

Ik heb alvast nieuwe energie gevonden (onder het mom van: ik deed die studies bij dit alles er nog bij dus ik zou tijd+energie moeten over hebben nu) + heb nog projecten genoeg (oa het aanslepende huisrenovatieproject) dus we houden die energie vast en gaan ervoor!

Billie Millie

Billie the Kid

... is een schat van een hond
... what's not to like?
... verkoopt zichzelf voorbeeldig
... is misschien alleen zo voorbeeldig omdat ze nog in een proefadoptie zit :P
... snurkt
... heeft zich al gewenteld in stront van een andere hond :§
... is zeer flink
... maar ook sneaky
... is een pienter hondje
... is pienter sneaky (en ligt op de zetel of probeert stiekem op het tapijt te liggen)
... zorgt ervoor dat we twee bellen hebben
... eet al veel flinker dan in het begin
... houdt van 'food on the side' en 'anything but dog food'
... is verzot op wandelen
... is gewoon zot
... komt zot als ik mijn jas nog maar aandoe, mijn sleutels neem en - het hek is dan helemaal van de dam - mij in de richting begeef van haar leiband
... heeft een harde kop (gelukkig alleen maar letterlijk)
... heeft een stoer uiterlijk
... heeft leuke vlekjes
... vraagt zo lief om aandacht
... is een knuffeltrien
... kan flink zitten én pootje geven
... houdt je scherp in de gaten
... heeft leuke plopoogjes
... steelt het hart van vele mensen

... verovert langzaam maar zeker mijn hart

Highs & lows

Laten we beginnen met de low om toch te kunnen eindigen met de high..

Het is wel een hele lage low, heel ingrijpend ook: ik heb meer herexamens dan dat ik dacht.

Het was echt een slag in mijn gezicht en het heeft een hele golf negatieve gedachten met zich meegebracht. Maar ergens ook een 'realistische toekomstvisie'.

Momenteel leef ik nog in een blur. Ik ben afwezig en betrap mezelf erop dat mijn gedachten vaak bij datzelfde item zitten: mijn studies.

Het is een heel groot deel van mezelf geworden. Vrienden en familie wisten ervan en steunden me en waren soms vol bewondering over het feit dat ik werk met studies combineerde.

Het hoorde bij mij.

Nu voel ik me leeg, ontgoocheld, moe en zelfs uitgestreden.. dat ik zelfs speel met de gedachte om mijn studie niet verder te zetten. Ik ben precies al afscheid aan het nemen.. en het valt me zwaar.. De meeste mensen die hoorden van mijn studieplannen vonden het écht iets voor mij en nu ... tja, wat nu?

Wat als ik beslis niet verder te doen? Wie ben ik dan?
Ik had zo'n grootse plannen.. misschien te groots. Het is ook niet omdat je een diploma hebt in een bepaalde richting dat je daarmee je droomjob vindt. Het kan helpen maar die illusie heb ik allang begraven.

Kan ik iets van mijn plannen verwezenlijken zonder die opleiding?
Ik heb nog heel wat om over na te denken en heel wat te verwerken..

Dit is een goed punt om af te sluiten met de high: ik ben vandaag de trotse 'adoptieouder' geworden van Billie, een Frans bulldogje van 6 jaar :)

Ze is - met heel veel pijn in het hart - achtergelaten in het asiel van Aalst en vandaag met heel veel liefde in het hart geadopteerd.

Vandaag mochten we er eindelijk om! We wachten al 3 weken omdat ze nog niet mocht vertrekken wegens een oorontsteking.

Maar nu is het zover (voor het eerst een hond, ik als kattenmens :p) en het is zo'n schatje, ons aardvarkentje :)

Het leven na examens maken

Bestaat uit:

- appelflappen maken & opsmullen
- genieten van een dagje + nachtje zee
- lekker lang uit eten gaan
- tijd hebben voor alles
- contacten weer aanhalen
- plannetjes maken
- van de zon genieten
- in de namiddag naar een video kijken
- in nieuwe kookboeken snuisteren & receptjes uitkiezen
- mijn ratsels extra knuffelen
- lange phonecalls plegen
- elke avond wel iets te doen hebben (neen, niet studeren hihi)
- kunnen uitslapen maar toch vroeg wakker zijn (gotta work on that)
- shoppingsprees plannen
en nog zoveel meer :)

Gedaan ermee!

Laatste examens afgelegd - DIKKE VETTE OEF!

Hopelijk nu tot september geen examens meer (maar ik vrees er een beetje voor)
Ik hoop toch niet té ontgoocheld te zijn..

I did my best ... nu gaan relaxen aan zee!

So long!

Aaargh

GETVER (dat was het properste scheldwoord dat ik kon vinden)
Mijn school did it again...

Nadat ze een week voor het examen nog info - te kennen voor het examen - op het net hebben geplaatst hebben ze NU een andere planning doorgestuurd voor het examen van vrijdag!
Ipv een laatste voormiddag examen hebben we nu een DAG examen :( Examen van de voormiddag naar de namiddag verplaatst 'in samenspraak met docent en op vraag van enkele leerlingen' JA? Toch niet van mij!

Snif en ik ging vertrekken naar de zee in de namiddag :( Wanneer zal ik nu thuis zijn.......

I. *pissed off*

Opzij opzij opzij...

Toepasselijke tekst voor mijn gemoedstoestand (dus niet relaaaax teruggekeerd van Malta):

Opzij Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat, wij hebben maar een paar minuten tijd. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven staan. Een andere keer misschien dan blijven we wel slapen en kunnen dan misschien als het echt moet, wat over koetjes, voetbal en de lotto praten, nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven staan. Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat, wij hebben maar een paar minuten tijd. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven staan. Een andere keer misschien dan blijven we wel slapen en kunnen dan misschien als het echt moet, wat over koetjes, voetbal en de lotto praten, nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven staan. Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat, wij hebben maar een paar minuten tijd. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven staan. Een andere keer misschien dan blijven we wel slapen en kunnen dan misschien als het echt moet, wat over koetjes, voetbal en de lotto praten, nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed. (Herman van Veen)

Start to run

Bezweet van mijn 'run' (call it 'slakkengang') zit ik achter de pc een blogje te bedenken (want het is - waarde landgenoten - alweder te lang geleden)

Dan maar iets schrijven over mijn verwoede - steeds terugkerende - pogingen om iets aan mijn conditie te doen en dat in de vorm van joggen (aangezien je dat 'overal kunt doen' en 'niets kost' - de reclameslogans voor het lopen)

Blijkbaar is het momenteel 'hip' en 'in' (een hele hype dus) om te start-to-runnen (jaja, het bestaat bijna in werkwoordvorm!).
Het is zelfs Ben Crabbé in Blokken opgevallen (don't ask how i know).

Misschien omdat het weer warmer wordt en iedereen er 'gestroomlijnd(er)' wil uitzien voor de zomer?
Op het veggieforum waar ik regelmatig vertoef (www.vegetarisme.be) is het alleszins ook schering en inslag: "ik zit al aan week 7, ik heb week 6 afgewerkt ..."

Ik doe daar alleszins niet aan mee en wil mij bij deze distantiëren van het hele start-to-runnen! :P
Het is een heel goed idee om de mensen meer te doen bewegen en voor sommigen zal het wel leuk zijn om te zien dat ze na een tijd 5 km kunnen lopen maar ik zou er alleszins de kriebels van krijgen: 1 min joggen, 1 min stappen, 1 min joggen, 1 min stappen ...
Ze zouden het beter stop-run-stop noemen :)

En sommigen doen het zelfs met Evi Hanssen in hun oren!
Ik zou helemaal niet meer vooruit geraken!
Geef mij maar punkrock, D12, .calibre, NINE, Circle, The Herbaliser, The Prodigy, Public Enemy ...

ROCK ON!

(note to self: toch eens wat nieuwe ceedeetjes aanschaffen ook)

Tramperikelen

Het openbaar vervoer is meestal een beetje lijden maar soms ook keihard lachen!

Zoals onlangs: lijden en lachen op één en dezelfde dag.

Lijden: een oudere man met een niet te missen eau de cologne op ploft zich lekker dicht naast je terwijl er toch nog andere plaatsen vrij zijn?!
En dan zit je lekker bil-tegen-bil en schouder-tegen-schouder *gezzellig!* Je merkt ook dat hij wel 'een klaptje' wil doen maar gelukkig heb je je i-pod in en kan je zeer geïnteresseerd naar buiten turen.
Toch kan je het niet helpen en denk je 'ik ben verdikt want er past niemand meer naast mij op het zitje' :P

Wat is dat toch ook met mensen die in "je space" komen. Ben ik de enige die daar soms last van heeft? Onlangs ook, we stonden op een receptie in een groepje te praten, komen er een paar mensen steeds dichter staan wanneer ze iets willen vertellen. Ik hoor je zo ook wel!
Je kan ook niet blijven achteruit gaan..
Misschien ligt het aan het alcoholgehalte...

Inhouden van lachen op de tram: een zeer sketchy telefoongesprek 'horen' (ok, 'afluisteren' maar ja, je moet maar niet bellen op de tram)
Ik kan het echt niet woord voor woord herhalen maar het was alleszins een bekakte madam van adel (of die toch dacht dat ze van adel was) die waarschijnlijk normaalgezien Frans spreekt en dus zeer grappig Nederlands sprak. Ze sprak waarschijnlijk met haar love interest maar sprak hem aan met 'u' en deed zeer rare uitspraken. Het klonk allemaal zeer business-like maar de persoon aan de andere kant was wel haar vriend of vriend in wording. Très bizarre quoi.
Zijn rrrelatie met zijn vorrrige vrrriendin was ook anderrrs dan haarrr rrrelatie met haarrr vorrrige vrrriend dus jaaa...
Het was een cas spécial! Ik had het moeten opnemen :)

Het leven zoals het is, op de tram...

Twee uitersten

Morgen de twee uitersten:

opperste concentratie en erna uiterste ontspanning:
examens en weekendje weg

Hopelijk slaag ik in allebei!

Ik denk aan ...

- ijsjes eten
- vakantie
- buiten wandelen in het zonnetje
- bloggen
- lekker niets doen
- allerhande dingetjes die ik nog zou moeten doen
- een ander huis (met tuin!)
- ander werk
- minder werk
- hoe mijn leven er zou uitzien met een frans bulldogje
- mooie reizen
- voorbije reizen
- lekker eten
- friends
- het laatste examen van dit schooljaar
...

... aan alles behalve fysiologie en wondzorg dus :(

Dringend een cursus Mindfulness volgen! (daar denk ik dan ook aan)

Uitgeblust

Dit wordt geen happy-happy blog maar omdat mijn zussie het zo lief vraagt, toch een blog ... en derbij, het leven is toch ook niet altijd "funfunfun" (ik haat eigenlijk wel die mensen die dat wél vinden :p)

Momenteel voel ik me nl uitgeblust
zonder energie
ben ik aan het zuchten
weer aan het twijfelen geslagen over mijn toekomst
> all of the above

Ik zal dit niet rap zeggen maar eigenlijk zoek ik iemand die zegt wat ik best zou doen :)

Even de situatie schetsen (de meesten die mij kennen, kennen de situatie al): ik werk 25u/week + studeer + probeer huishouden recht te houden + probeer renovatiewerken in ons huis te bespoedigen + probeer nog een beetje een sociaal leven over te hebben.
Is this too much?
Waarschijnlijk wel. En toch...

De grootste twijfels zitten bij mijn keuze van werk. De titel 'directiesecretaresse in de sociale sector' zegt eigenlijk al veel, vooral omdat ik eigenlijk proefkonijn ben die als eerste die functie mag innemen.

Naast het feit dat het misschien toch teveel uren per week zijn om all of the above te combineren zit ik ook nog met inhoudelijke vraagtekens bij mijn werk en dit eigenlijk al van toen ik daar begon.
Ik had het daar al snel door :)
Enkele van deze vraagtekens:
- waar is de structuur in mijn werk?
- ik trek mij alles teveel aan maar ben dan tegelijkertijd ook te eerlijk (de sociale sector wordt niet voor niets de 'zachte sector' genoemd) - yeah sure, 'duidelijke communicatie'
- soms denk ik dat ik een andere taal spreek
- het geleuter en 'belangrijk doen' stijgt me boven het hoofd
- ik vraag me vaak af 'waar ZIJN jullie in godsnaam mee bezig?'
- of ook 'wat WILLEN jullie nu eigenlijk zeggen?'
enz

= zeer lastig

Ik zou iedereen eigenlijk eens willen uitnodigen op een vergadering bij ons.. maar dan zou de enigste raad die ik zou krijgen misschien RUN RUN RUN zijn :)

Misschien moet ik eens de pro en cons naast elkaar zetten..

Any thoughts?

Barcelona

Wat is er beter dan in de heat of the moment voor een examen nog eens aan de leuke dingen terug te denken?
En ik heb nog niets geschreven in mijn blog over mijn trip naar BCN!

Het was kort maar GOEDD!

Zondag in alle vroegte vertrokken maar de sfeer zat direct al goed. Samen met S. de bus genomen richting station, daar de twee andere chicas opgewacht en samen de trein op richting Zaventem (leve het openbaar vervoer!). We vlogen dan wel met een voor mij nog onbekende luchtvaartmaatschappij maar er was niets op aan te merken! We waren mooi op tijd in Spain en mooi op tijd terug op eigen bodem.

Wanneer je buiten stapt aan de luchthaven vallen al je zorgen al van je af en je ziet de palmbomen en zuigt de zuiderse lucht naar binnen. Aaaaaaaaaaaaaaah vakantie!

Niets kon me nog deren, niet het feit dat we dat treinstation niet konden vinden (haha), ook niet de Spaanse slag van kamers boeken ...
Toch raar hé, dat vier mensen die samen boeken in één gebouw willen slapen? :p

L. en ik hebben dus een eerste nacht in een andere plaats geslapen dan F. en S.
Van organiseren kunnen die Spanjaarden nog iets leren!

Maar we lieten het niet aan ons hart komen. We lieten ons ook niet kennen en hebben duidelijk gemaakt dat het ons niet aanstond (S. vroeg zelfs een compensatie! Way to go!) maar voor de rest lieten we het maar zo.

Na ons geïnstalleer was onze eerste stop Maoz-falafel :) Met een volgepropt pittabroodje op de grond op de Ramblas zitten - de beste manier om de vakantie te starten :)

Daarna (zoals veel andere mensen merkten we dan) richting zon zee en strand.

De volgende dagen waren meer shopping-gericht. Met een strak plan in de hand hebben we vele wijken van Barcelona uitgekamd en heel veel leuke, hippe winkeltjes gevonden.
Ook altijd heerlijk gegeten (dat hoort erbij :)

Omdat F. in de buurt van het Parc Güell wou rondstruinen hebben we ook een voormiddag de rasechte toerist uitgehangen en het Parc Güell 'beklommen'. We waren niet alleen..maar toch is het nog altijd de moeite om daar ook (tussen al die andere toeristen) eens naartoe te gaan.

We hebben van alles wat gedaan en vooral gerelaxt (of hoe schrijf je dat - je moet niet kunnen schrijven maar doen), rondgestruind, lekker gegeten, het zonnetje op ons bolletje laten schijnen, veel gelachen ... Kortom: I wish I was there instead of here!

*Maakt voor zichzelf een café con leche*

Twijfels stress en nog meer stress

Binnenkort weer examens en ik voel het...

Momenteel werk ik 25u in de week maar af en toe denk ik dat zelfs dat teveel is om te combineren met een studie.. Ik heb ook het gevoel dat ik veel nuttigere dingen kan doen dan op mijn werk zitten.. (studeren bv!)

Het liefst van al zou ik mij enkel willen toeleggen op mijn studie maar dat gaat natuurlijk niet :( Andere optie is minder uren gaan werken (en minder verdienen :( en dat misschien zelfs ergens anders gaan doen (in een meer gestructureerde omgeving!)

Ik heb al zo vaak de pros & cons afgewogen.. Misschien is het nu wel te laat om te veranderen van uren/werk en slaag ik niet voor mijn volgende examens omdat ik die beslissing niet genomen heb :/

*zucht*

We zullen nu maar keihard op de tandjes bijten zeker en doorzetten?
In juni kan ik dan de balans opmaken (en waarschijnlijk zeggen "dit nooit meer!")
+ hopen en prayen dat ik erdoor ben in eerste zit!!! (jaja die hoop die blijft aanwezig ook al is het hopeloos :p)

Grenzen verleggen die je eigenlijk niet wil verleggen..

Gisteren heb ik het rotste stuk van mijn opleiding leren kennen: dissecties.
Ik wist natuurlijk dat dit onderdeel erbij hoorde en je leert er veel van en bladiebladie maar WAAROM moeten al die konijntjes, vissen, kuikens dood???

Je bent nooit helemaal voorbereid op zoiets.. zeker niet als ethisch vegetariër..
Het begint al bij het binnenrijden van het centrum waar 'het' ging plaatsvinden. Daar zagen we in de graskant superschattige konijntjes rondhuppelen.
15 min later stonden we elk met een dood konijntje in ons handen.. We werden gesust met de woorden dat ze van een probleembedrijf kwamen (whatever that means) en dat sommigen zelfs een natuurlijke dood gestorven waren (maar daar kon je soms niet veel 'op zien').

Bij het binnengaan van de autopsieruimte krijg je het zoveelste 'ik wil hier echt niet zijn'-moment.
Die geur die daar hangt en de aanblik van die ruimte! De inoxen of stenen tafels met sproeikoppen erboven om al het bloed weg te spuiten..
VERSCHRIKKELIJK.

Eerst kregen we een video te zien van een dissectie van een kikker. Waarom kunnen ze dat niet van elk dier doen?
Daarna kregen we elk een wit zacht nog warm konijntje in onze handen geduwd :(
Terwijl ik het respectvol droeg (niet zoals ik het kreeg, aan de oren of poten) kreeg ik het enorm moeilijk. Je voelde dat zachte warme diertje in je handen... echt verschrikkelijk.

Toen dacht ik echt ik ga naar buiten en doe hier niet aan mee. Ik weet niet waarom en hoe ik het gedaan heb maar ik heb toch verdergedaan en met alle respect voor het dier het konijntje gedissecteerd.

Argh verschrikkelijk. Ik weet niet of ik het mezelf ooit ga vergeven.
Had ik moeten sterker zijn en naar buiten gaan? Om ethische redenen weigeren? Ik vraag me af wat de docenten zouden doen..

Soms ben ik toch zo zwak denk ik dan achteraf..

Tomorrow tomorrow I love you tomorrow

Morgen(super)vroeg vertrekken naar Barcelona!
Ik kijk er al naar uit om met mijn nieuwe hairdo Barcelona onveilig te maken :)

Ik hoop op
- zon
- dat onze koffer groot genoeg is (want we moeten één koffer delen :x)
(heen geen probleem maar terug...)
- dat we allemaal goed overeenkomen
- lekker eten
- relaxe dagen
- dat we veel moois zien
- vele cafés con leche
- vele terrasjes
- mooie foto's
- grappige momenten
- die grappige momenten op foto kunnen vastleggen
- een bed dat groot genoeg is voor twee
- een leuke kamer
- geen vertraging noch 'rare dingen' tijdens de vlucht
- met veel frisse (studeer)moed terugkomen naar België

Hasta luego amigos!

To yoga or not to yoga

Eén enorm groot nadeel van de combinatie studeren en werken + huishouden is mijn nek- en rugpijn en de bijkomende frustratie dat ik niet weet vanwaar al die spanningen komen, want volgens mijn dokter en osteopaat gaat het over spanningen en stress.

Maar ik kan me soms echt niet gestresseerd voelen (jaja dat gebeurt) en toch last hebben :/

Ik besef wel dat ik veel wil en veel doe en waarschijnlijk onbewust met veel meer bezig ben dan dat ik bewust zou willen maar tjaaa... Ik kan toch moeilijk mijn job opgeven en enkel nog studeren? (Oh *droom droom*)

Na een paar behandelingen bij de osteopaat en toch terugkerende last denk ik eraan om eerst verdere onderzoeken te laten doen en als het medische gedeelte in orde is zal ik mijn stress onder handen moeten nemen zeker?

Zoals mijn osteopaat al van in het begin zei: Hoe sta je tegenover yoga?

Mijn eerste gedachte bij het woord yoga is nog altijd één in de trant van 'RUN!' - haha - ok, niet zo sterk maar wel 'Is niets voor mij'

Nu neig ik al meer in de richting van 'Ok, als het helpt moet ik het misschien wel eens proberen'
Terwijl een klein stemmetje nog altijd gilt 'Ik heb daar geen tijd voor' :)

Dus misschien moet ik me wel eens in dat relaxerende bos called yoga wagen. Want dat is het nog altijd, een bos waar ik de bomen eigenlijk niet door zie. Er bestaan zoveel soorten yoga!
Wat zou bij mij passen (zodat ik het volhou ;) ?
Ik dacht aan poweryoga maar dat heb ik nog niet gevonden in het Gentse.. tenzij misschien in een fancy fitnesscentrum waar de prijs dan ook navenant is.

Eerst maar eens de medische kant helemaal exploreren.. misschien brengt dat al een beetje rust.

L.E.N.T.E

Het hangt in de lucht: de lente!
De beestjes voelen het: de lente!
De mensen zijn vriendelijker en vrolijker: de lente!

Sinds een paar dagen durft het zonnetje ons al een pril lentegevoel geven.
Na de sneeuw op Pasen mag dat wel!

Een mensch voelt zich toch direct beter, allez, ik toch.
plannetjes maken
minder snel moe zijn en in mijn holletje willen wegkruipen
meer met mijn neus in de lucht lopen en de lentelucht opsnuiven
mij energieker voelen
nog meer plannetjes maken
minder ineengedoken buiten lopen
kwieker zijn (het woord alleen al *kwiek!*)
een eerste vakantiegevoel hebben
...

We gunnen de thuisblijvers ook een beetje lente en zon wanneer wij in het warmere Barcelona gaan zitten *grijns*

Soms...

Word ik door de mensheid verrast en vang ik een glimp op van een "mooie mens". Dat vertaalt zich meestal in een onschuldig-uitziende, illegaal knappe jongen die 'iets' heeft :)

Mooie vrouwen kan ik ook appreciëren maar ik denk dat ik
a) er nog strenger voor ben dan voor mannen (ik zou nogal een kieskeurige lesbienne zijn!)
b) toch meer let op de mannen dan de vrouwen

Dan denk ik: er is nog hoop voor de mensheid!

Naast elke verzuurde lelijkaard zou er toch tenminste één knapperd mogen staan.
Ik moet er misschien meer oog voor hebben ook, maar als het gebeurt als je het niet verwacht, is het toch ook heel leuk..

Zoals een tijdje geleden: ik was op stap met S. en twee couchsurfers die bij haar logeerden.
Eén couchsurfer moest naar de bank en liep snel even de straat over. Ik wou allang die antiekwinkel waar ze ook vintage enz hebben eens uitchecken dus liep ook de straat over.

Doordat S. een mooi kleed binnen zag hangen, vielen we binnen en werden we onthaald door wel zeer knappe bediening :)
Normaalgezien kijk ik terug in die mooie ogen maar it took me by surprise en ik sloeg zedig mijn ogen neder.

En neen ik zeg niet waar al dit moois te vinden is want anders verliest hij misschien wel zijn onschuld door al die aandacht van jullie :)

Feeling blue

Vandaag kwaad, gefrustreerd, geïrriteerd-aan-alles opgestaan.
Het wandelen in de sneeuw naar mijn werk heeft me zelfs niet kunnen verzachten.
Alles wordt gedempt door de sneeuw behalve ik :P

Vandaag wordt een mijd-maar-zoveel-mogelijk-mensen-want-je-bent-niet-te-genieten dag..

Het is mijn eigen schuld: ik ben kwaad gaan slapen.. om zovele (vaak terugkerende) redenen..

Het zal moeilijk zijn om die happy thoughts vast te krijgen vandaag maar ik vind ook dat je niet elke dag met een smile kan rondlopen..

Olifant

Daar stapt een dikke olifant
stampend door het hele land.
Zijn slurf gaat zwaaiend heen en weer
en snuffelt ook aan jou een keer.
Aai dat lieve olifantje
maar eens zachtjes met je handje.
O lief handje
Zegt het olifantje!


Mijn mama heeft dit gedichtje gegeven aan de kleutertjes van haar klas.

Mijn zus en ik lagen plat van 't lachen toen we dit lazen (met natuurlijk overal de juiste intonatie: Ooooh lief handddje, zegt het olifantje). Zijn we de enigen die hier iets dubbelzinnigs in zien?

*hihihi*

Terug naar school..

Voordat ik weer full-on de helse druk van de volgende examens-marathon voel, post ik snel even de positieve elementen van mijn opleiding.

Af en toe is het goed om eens aan de positieve elementen te denken, waarom je het eigenlijk doet :)

Eerst en vooral: het voelt helemaal niet als 'terug naar school'. Mijn opleiding bestaat uit zelfstudie (de theorie) en praktijk (één dag in de week).

Praktijk klinkt saai maar houdt in 'een andere wereld verkennen'. We mogen van alles eens proeven. Soms wordt het een beetje veel op één dag maar meestal heb je toch de indruk dat je iets bijleert, iets nieuws ervaart en dit in een relaxe sfeer!

Wat wil een mens nog meer!

Als ik voorbeelden geef van 'praktijklessen' dan zie je de meeste van mijn vrienden mij verbaasd aankijken en denken 'Zo wil ik ook wel naar school gaan' :)

En dan denk ik: probeer het maar eens! (want het is natuurlijk niet allemaal *funfunfun*)

Maar ik ben nog altijd heel blij met mijn keuze. Je leert nieuwe gemotiveerde mensen kennen, de omgang met de docenten verloopt ook vlot, je bent geen echt studentje en ze behandelen je ook niet zo, de practica zijn echt heel boeiend ...

Om je een idee te geven: Al op de eerste dag was de toon gezet en mochten we, na een introductie, pedicure gaan geven aan schapen :)

Ik had direct al straffe verhalen om te vertellen!

Schaap op zijn kont zetten en 'gelijk nen echten' hoeven proper maken en al onze forsballen gebruiken om met prehistorische tangen de nagels af te knippen.

Dit natuurlijk met de nodige schuchterheid en afwachtende houding..

Je zou ons nu eens moeten zien! Als volleerde boerinnen knopen we een touw rond de koe (niet zomaar een knoop maar een speciale knoop!), nemen we de koe mee (als ze wilt en ook als ze niet wilt), zetten we haar in een middeleeuws toestel zodat ze niet meer weg kan, takelen we haar achterpoot op en kunnen we beginnen kappen aan de hoeven.
We knipperen nog eens met onze ogen als de koe de stevigheid van het toestel uitprobeert, maar that's it.

Trots, dat zijn we :)

Mooie spreuk

"Ontroerd zijn is ademhalen met het hart"

Ooit...

... wil ik als dierenartsassistent werken
... wil ik in een afgewerkt huis met tuin in een leuke buurt wonen
... wil ik een Frans bulldogje called Igor hebben
... en misschien nog wel enkele beestjes ;)
... wil ik NY, LA bezoeken
... wil ik verre reizen maken (Australië, Indonesië, Canada ...)
... rij ik misschien wel eens off-road met mijn grave bak
... zou ik wel eens durven een old school/oldtimer car of moto kopen
... of een cadillac dat kan ook
... moet mijn papa de lotto winnen :)

Sneaky plannetjes

Wat krijg je als een paar vriendinnen en jezelf op hetzelfde moment van alles genoeg hebben: genoeg van het werk, genoeg van de kou, de regen, genoeg van het dagdagelijkse stramien...
Een CITYTRIP naar de zon!!

We gingen eerst naar de Dominikaanse Republiek (grapje) maar dan is onze keuze snel gevallen op Barcelonaaaaaaa. Heerlijke stad!

Ik durfde nog niet teveel in de lucht te springen van vreugde want plannetjes maken en plannetjes maken is twee.

Maaaaaaar sinds gisteren (thnx to het onomstuitbare organisatietalent S.) is het werkelijkheid! Tenzij Barcelona zou moeten verdwijnen zitten wij binnenkort op de vlieger richting warmere relaxere oorden! YES!

Batterijtjes opladen met een portie zon, water, food, friends, shopping ...

Ooooooooooooooh YES!

September 2007

In die maand zijn er 'zware beslissingen' gevallen.. Ik ben nl terug gaan studeren!
Sommigen die mij al langer kennen en mijn 'studeergeschiedenis' kennen, verklaarden mij misschien zot maar aan de andere kant vinden de meeste van mijn vrienden de opleiding mij op het lijf geschreven. Het is nl (tataaa) dierenzorg!

How it all began:
Heel raar eigenlijk.. Ik heb twee huisratten en bij één ervan heb ik vorig jaar een bolletje (aan zijn buik) ontdekt. Ik vreesde alweer het ergste (na het lezen dat ratten heel gevoelig zijn aan gezwellen en ook niet lang leven) maar ging rustig het vonnis van de dierenarts afwachten.

Wij naar daar, uiteindelijk ging het maar om een vetbolletje. Scratchy is toch geopereerd geweest en de dierenarts heeft zelfs de foto's getoond. Bij het zien van de foto's begon er zich al iets te roeren.. een gevoel van meer-dan-gezonde-interesse :)

(gevoelige lezers slaan deze alinea over)
De wonde van mijn rat was dichtgenaaid maar niet helemaal..zodat het pus/vocht/of hoe je het wil noemen er gemakkelijk uit kon.
Er zat een wig in de wonde en de dierenarts vroeg of ik dat zou durven/kunnen proper houden, maw 'spoelen'.
Jaja, het klinkt zo smakelijk als het echt was!
Ik elke dag mijn ratje onder handen nemen en ontsmettingsmiddel in zijn wonde spuiten.
Hij zijn wonde proberen openpeuteren..

Al deze plastisch beschreven taken hebben geleid tot gedachten en die gedachten tot opleidingen opzoeken ... want ik zag mezelf wel als dierenartsassistent (en niet als de eeuwige secretaresse).
Ik wist dat die opleiding bestond maar nog heel nieuw was. Wat ik niet wist en dan toevallig (of was het het lot?) ontdekte, was dat je die opleiding ook in afstandsonderwijs kon doen, dus naast je werk of gezin.

Dit was ideaal!
Ik als enthousiaste freshman met mijn zus op sleeptouw (bijna letterlijk - heel dat eind met de fiets naar Melle!) naar de Hogeschool Gent in Melle.
De infrastructuur en de docenten leken zeer interessant maar een jammere 'maar' gooide snel roet in het eten: de eeuwige administratie en bureaucratie!

Het was geen probleem om school en werk te combineren... jaja, totdat je het in praktijk wil brengen.. mag je alles zelf uitdokteren!

Ik zag al mijn wilde dromen in rook opgaan en ik kon er niets aan doen! Ik was nog niet eens begonnen!

Totdat ik hoorde van Roeselare, of all places!
Terug naar mijn West-Vlaamse roots :)

De Katho is als eerste gestart met de opleiding en staat dus al een beetje verder dan de andere scholen (to say the least).

Daar is de OHO (Open Hoger Onderwijs)-opleiding een opleiding op zich.
Ik naar de opendeur en ik werd al direct aangenaam verrast door de vriendelijkheid van de mensen in Roeselare. Zou Gent dan toch een grootstad aan het worden zijn met grootstadmanieren?

Eigenlijk wou ik me al inschrijven op de opendeur maar ik heb er toch nog eventjes mee gewacht.
Eigenlijk totaal niet nodig want als ik iets in mijn hoofd heb...

Dus sinds september ben en voel ik me weer student!
Met alle voor- en nadelen... maar dat is voor een volgende keer maar weer.

Digs and don'ts

I dig

... good food
... Wentworth Miller *kwijl*
... supercute animals
... droge humor
... ironie
... leuke verrassingen
... fluffy things
... reacties op mijn blog :)
... shopping with my evil shopping sis
... attente mensen
... mashi maro
... emily the strange
... reisjes en reizen
... gezellig vuurtje
... blik kruisen met knap gastje
... lachen en niet meer kunnen stoppen
... dingen doen met vrienden
... kleur en stijl en de kleur-en-stijl lerares
... mijn kleurenkaart
... mijn hartvormig gezicht (whahaha)


I don't dig
... hypocrites
... stomme grappen
... mensen die denken dat ze grappig zijn (terwijl ze stomme grapjes maken)
... minderleuke verrassingen
... geleuter en geleuter en geleuter
... me slecht voelen en geen oplossing zien
... nekklachten hebben en geen oorzaak vinden


En ik heb goed opgelet in de les Kleur en Stijl en voor elk negatief puntje minstens twee positieve gevonden :)

Speciaal voor Sarah een fotooke van Mashi maro!

Fans van het eerste uur

Om mijn fans van het eerste uur niet te ontgoochelen: mijn tweede stukje in mijn blog!

En daarin deel ik graag een passie van mij: kokerellen (het woord alleen al!)

Op vraag van Marleen het receptje van de (vegan) bananenmuffins:

Banana Muffins
These moist and delicious muffins will please even the pickiest of eaters.
(waarom dat dat erbij staat - beats me!)

3 ripe bananas
1/4 cup oil or melted margarine
1 cup sugar
2 cups flour
1 tsp. salt
1 tsp. baking soda
1 cup chopped walnuts (optional—see other options listed below)

• Mash bananas (overripe ones make the best bread). Add oil/margarine and sugar. Mix well.
Sift the flour, salt, and baking soda together and add to the banana mixture. Mix until the flour is blended (do not beat). Pour into muffin pans or a bread pan and bake at 360°F until a toothpick comes out clean.

Optional: Add a handful of walnuts, oatmeal, raisins, chocolate chips, currants, coconut, or all of the above!
Makes 1 Dozen Muffins

Easypeasy!

De credits zijn op naam van http://www.vegcooking.com/recipeshow.asp?RequestID=769

En nu in het Nederlands ;)
Ik heb ze zo'n 20 minuutjes op 200° laten bakken.

En ze kwamen lekker gemakkelijk los uit mijn vormpjes - wat wil een mens nog meer!

Met een bananenmuffin in de hand..

Na lang twijfelen of ik al dan niet een blog zou opstarten, of ik al dan niet genoeg boeiende dingen te vertellen heb, geef ik het toch een shot. Misschien is het de geur van versgebakken bananenmuffins die het hem doet.

In mijn achterhoofd de gedachte van Mindfulness ('seize the moment' en wees zoveel mogelijk bezig met wat je op dat moment aan het doen bent) zal een blog me misschien deze goede mindfulness-weg ophelpen.

Zo kan ik de dingen beschrijven die ik gedaan heb en daardoor misschien bewuster het moment meemaken en bewuster gaan leven en merken dat er wel degelijk dingen gebeuren in mijn leven..

Of misschien begin ik gewoon oud te worden (31 al !) en begin ik te denken aan 'the good old days' waarin er toch veel meer te beleven viel..

Door de dingen neer te schrijven (ik ben altijd al sterker geweest schriftelijk dan mondeling) zal ik misschien een duidelijker antwoord op de vraag 'hoe gaat het met je, waar ben je zoal mee bezig?' kunnen geven, toch meer dan 'oh well, the same, studeren en werken en een huishouden proberen recht te houden'.

Ik heb WEL leuke, boeiende momenten in mijn leven! Ook al komen ze momenteel niet zo heel vaak voor en als ze voorkomen dan zijn ze veels te snel voorbij..

Maar dat heeft alles te maken met mijn keuzes die ik in september vorig jaar gemaakt heb.. maar dat is voer voor een volgende blog (zo heb ik toch al twee berichtjes op mijn versche blog).