Ik krijg de kriebels van...

~mensen die te pas en te onpas beeldspraak gebruiken
~mensen die beeldspraak gebruiken die ze zelf uitvinden of beeldspraak maken uit verschillende beeldspraken
~mensen die zeggen 'k zal er een tekeningetje bij maken' en dat ook letterlijk doen (alsof ik het zo niet zal snappen)
~mensen die op het einde van een trap staan, in een deurgat, op een druk kruispunt ... kortom in de weg
~slecht weer wanneer je vrij bent
~dingen die je maar tussen de regeltjes moet lezen
~mensen die mij niet durven verbeteren of aanvullen en waarvan je achteraf merkt dat zij het wel juist hadden of wisten
~mensen die dingen duuusd keer herhalen
~mensen die dingen zeggen om te zeggen om te zeggen
~mensen die discuteren om te discuteren om te discuteren
~mensen die dingen zeggen waarop ik nu es écht niets kan zeggen *blank*

Feel free om aan te vullen!

Gelukkig kan ik wanneer ik die ergernisjes in geuren en kleuren (met de nodige overdrijvingen) vertel tegen friends & family nog altijd hartelijk lachen :)

*bitter - sweet* èh

Cat vs dog

Bijna twee maand maakt Billie, de Franse bulldog, nu deel uit van ons 'gezin' en ik vind haar wel leuk en lief maar ... ben door haar te weten gekomen dat ik een kattenmens ben :/

Erg hé maar het is wel zo..

Ik hou zo van die onafhankelijkheid van katten...
ik voel me soms zo stom bij het uitlaten van mijn hond terwijl het alles is voor haar..

Misschien verandert dat nog, ik weet het niet. Het zal alleszins niets doen aan de TLC die ze krijgt (ook al is ze dan een hond :p)

Nothing to see here...

Waar is de tijd toen ik nog grote verhalen kon vertellen over mijn opleiding!
Nu is het back to boring working time.. :/

Er zijn wel nog leuke dingen gebeurd in mijn leven (gelukkig maar) maar dan vergeet ik het in mijn blog te zetten, heb ik geen tijd om het in mijn blog te vermelden, vind ik het niet de moeite om het in mijn blog te schrijven ... is het al te lang geleden om het nog in mijn blog te schrijven.

Om all of the above te vermijden heb ik Twitter geïnstalleerd.
Dit progje heb ik ontdekt via DailyCoyote en ik vond het wel handig: zo kan je korte berichtjes op je blog achterlaten.

Ik vraag me vaak af hoe ik mijn studie met al mijn werk gecombineerd heb. Hoe heb ik geleefd?
Het is langs de andere kant wel zalig om te denken 'niets moet alles kan' & op de bots afspreken met vrienden, langer blijven plakken ...

En toch mis ik mijn opleiding.

Ik probeer nu langs de klassieke weg (spontane sollicitatie) te solliciteren bij dierenartsen..en heb al drie kansen gemist :(
Op één plaats hadden ze net 2 assistentes aangenomen en op een andere plaats hoorde ik het te laat via-via..
Nu heb ik het gevoel dat ik mijn kansen verkeken heb :/ Moeilijk om optimistisch te blijven.

Keeping up the faith,
*bittersweet*