Het is wel een hele lage low, heel ingrijpend ook: ik heb meer herexamens dan dat ik dacht.
Het was echt een slag in mijn gezicht en het heeft een hele golf negatieve gedachten met zich meegebracht. Maar ergens ook een 'realistische toekomstvisie'.
Momenteel leef ik nog in een blur. Ik ben afwezig en betrap mezelf erop dat mijn gedachten vaak bij datzelfde item zitten: mijn studies.
Het is een heel groot deel van mezelf geworden. Vrienden en familie wisten ervan en steunden me en waren soms vol bewondering over het feit dat ik werk met studies combineerde.
Het hoorde bij mij.
Nu voel ik me leeg, ontgoocheld, moe en zelfs uitgestreden.. dat ik zelfs speel met de gedachte om mijn studie niet verder te zetten. Ik ben precies al afscheid aan het nemen.. en het valt me zwaar.. De meeste mensen die hoorden van mijn studieplannen vonden het écht iets voor mij en nu ... tja, wat nu?
Wat als ik beslis niet verder te doen? Wie ben ik dan?
Ik had zo'n grootse plannen.. misschien te groots. Het is ook niet omdat je een diploma hebt in een bepaalde richting dat je daarmee je droomjob vindt. Het kan helpen maar die illusie heb ik allang begraven.
Kan ik iets van mijn plannen verwezenlijken zonder die opleiding?
Ik heb nog heel wat om over na te denken en heel wat te verwerken..
Dit is een goed punt om af te sluiten met de high: ik ben vandaag de trotse 'adoptieouder' geworden van Billie, een Frans bulldogje van 6 jaar :)
Ze is - met heel veel pijn in het hart - achtergelaten in het asiel van Aalst en vandaag met heel veel liefde in het hart geadopteerd.
Vandaag mochten we er eindelijk om! We wachten al 3 weken omdat ze nog niet mocht vertrekken wegens een oorontsteking.
Maar nu is het zover (voor het eerst een hond, ik als kattenmens :p) en het is zo'n schatje, ons aardvarkentje :)
2 opmerkingen:
Billie rockt!
Da ies! Gloriëren!
Een reactie posten