Vetzakkerij

Een zalig woord vind ik zelf maar meestal is het niet zo leuk als je het aan den lijve ondervindt..

Vanavond liep ik - de onschuld zelve - mijn hond uit te laten.
Het wordt groen, ik steek over, vind het al raar dat de fietser die in tegenovergestelde richting ook zou moeten oversteken, blijft staan (vrouwelijke intuïtie?)..

Ik passeer hem en hij zegt iets.
Ik, die deze avond de mensheid blijkbaar teveel kansen geef, vraag wat hij zegt.
En hij herhaalt of ik het soms niet zou zien zitten met hem :p

Grappig achteraf, op dat moment maar vies omdat het zo dicht bij mijn deur gebeurt.
Hij zou het beter proberen op de Gentse Feesten, daar zou hij veel meer kans maken.
Ik had hem beter die hint gegeven.

Als ik zeg (helemaal in mijn mond geblazen, gelukkig niet letterlijk) "Ik denk het niet" en verder wandel, krijg ik nog een "Grote klootzak" nageroepen.

Allez vooruit, vrouwen kunnen dus ook klootzakken zijn.

Dit ene voorval is misschien nog grappig maar dit niet:
Hier voor onze deur kruisten een meisje en een man elkaar en die vrouw sloeg de arm van de man precies weg en riep iets.
Had hij dus aan haar borsten willen komen (of heeft eraan gekomen)!
Ze had er beter op geslagen!

Ik kan daar zo kwaad om worden.

Maar ik snap het wel, op dat moment ben je zo geschrokken en voor dat je het weet is hij al weg.

Moet je dan elk moment denken dat er je iets kan gebeuren of toegeroepen worden als vrouw?

Daar gaat mijn laatste sprankeltje hoop voor de mensheid..


More bitter than sweet*