Uitgeblust

Dit wordt geen happy-happy blog maar omdat mijn zussie het zo lief vraagt, toch een blog ... en derbij, het leven is toch ook niet altijd "funfunfun" (ik haat eigenlijk wel die mensen die dat wél vinden :p)

Momenteel voel ik me nl uitgeblust
zonder energie
ben ik aan het zuchten
weer aan het twijfelen geslagen over mijn toekomst
> all of the above

Ik zal dit niet rap zeggen maar eigenlijk zoek ik iemand die zegt wat ik best zou doen :)

Even de situatie schetsen (de meesten die mij kennen, kennen de situatie al): ik werk 25u/week + studeer + probeer huishouden recht te houden + probeer renovatiewerken in ons huis te bespoedigen + probeer nog een beetje een sociaal leven over te hebben.
Is this too much?
Waarschijnlijk wel. En toch...

De grootste twijfels zitten bij mijn keuze van werk. De titel 'directiesecretaresse in de sociale sector' zegt eigenlijk al veel, vooral omdat ik eigenlijk proefkonijn ben die als eerste die functie mag innemen.

Naast het feit dat het misschien toch teveel uren per week zijn om all of the above te combineren zit ik ook nog met inhoudelijke vraagtekens bij mijn werk en dit eigenlijk al van toen ik daar begon.
Ik had het daar al snel door :)
Enkele van deze vraagtekens:
- waar is de structuur in mijn werk?
- ik trek mij alles teveel aan maar ben dan tegelijkertijd ook te eerlijk (de sociale sector wordt niet voor niets de 'zachte sector' genoemd) - yeah sure, 'duidelijke communicatie'
- soms denk ik dat ik een andere taal spreek
- het geleuter en 'belangrijk doen' stijgt me boven het hoofd
- ik vraag me vaak af 'waar ZIJN jullie in godsnaam mee bezig?'
- of ook 'wat WILLEN jullie nu eigenlijk zeggen?'
enz

= zeer lastig

Ik zou iedereen eigenlijk eens willen uitnodigen op een vergadering bij ons.. maar dan zou de enigste raad die ik zou krijgen misschien RUN RUN RUN zijn :)

Misschien moet ik eens de pro en cons naast elkaar zetten..

Any thoughts?

Barcelona

Wat is er beter dan in de heat of the moment voor een examen nog eens aan de leuke dingen terug te denken?
En ik heb nog niets geschreven in mijn blog over mijn trip naar BCN!

Het was kort maar GOEDD!

Zondag in alle vroegte vertrokken maar de sfeer zat direct al goed. Samen met S. de bus genomen richting station, daar de twee andere chicas opgewacht en samen de trein op richting Zaventem (leve het openbaar vervoer!). We vlogen dan wel met een voor mij nog onbekende luchtvaartmaatschappij maar er was niets op aan te merken! We waren mooi op tijd in Spain en mooi op tijd terug op eigen bodem.

Wanneer je buiten stapt aan de luchthaven vallen al je zorgen al van je af en je ziet de palmbomen en zuigt de zuiderse lucht naar binnen. Aaaaaaaaaaaaaaah vakantie!

Niets kon me nog deren, niet het feit dat we dat treinstation niet konden vinden (haha), ook niet de Spaanse slag van kamers boeken ...
Toch raar hé, dat vier mensen die samen boeken in één gebouw willen slapen? :p

L. en ik hebben dus een eerste nacht in een andere plaats geslapen dan F. en S.
Van organiseren kunnen die Spanjaarden nog iets leren!

Maar we lieten het niet aan ons hart komen. We lieten ons ook niet kennen en hebben duidelijk gemaakt dat het ons niet aanstond (S. vroeg zelfs een compensatie! Way to go!) maar voor de rest lieten we het maar zo.

Na ons geïnstalleer was onze eerste stop Maoz-falafel :) Met een volgepropt pittabroodje op de grond op de Ramblas zitten - de beste manier om de vakantie te starten :)

Daarna (zoals veel andere mensen merkten we dan) richting zon zee en strand.

De volgende dagen waren meer shopping-gericht. Met een strak plan in de hand hebben we vele wijken van Barcelona uitgekamd en heel veel leuke, hippe winkeltjes gevonden.
Ook altijd heerlijk gegeten (dat hoort erbij :)

Omdat F. in de buurt van het Parc Güell wou rondstruinen hebben we ook een voormiddag de rasechte toerist uitgehangen en het Parc Güell 'beklommen'. We waren niet alleen..maar toch is het nog altijd de moeite om daar ook (tussen al die andere toeristen) eens naartoe te gaan.

We hebben van alles wat gedaan en vooral gerelaxt (of hoe schrijf je dat - je moet niet kunnen schrijven maar doen), rondgestruind, lekker gegeten, het zonnetje op ons bolletje laten schijnen, veel gelachen ... Kortom: I wish I was there instead of here!

*Maakt voor zichzelf een café con leche*

Twijfels stress en nog meer stress

Binnenkort weer examens en ik voel het...

Momenteel werk ik 25u in de week maar af en toe denk ik dat zelfs dat teveel is om te combineren met een studie.. Ik heb ook het gevoel dat ik veel nuttigere dingen kan doen dan op mijn werk zitten.. (studeren bv!)

Het liefst van al zou ik mij enkel willen toeleggen op mijn studie maar dat gaat natuurlijk niet :( Andere optie is minder uren gaan werken (en minder verdienen :( en dat misschien zelfs ergens anders gaan doen (in een meer gestructureerde omgeving!)

Ik heb al zo vaak de pros & cons afgewogen.. Misschien is het nu wel te laat om te veranderen van uren/werk en slaag ik niet voor mijn volgende examens omdat ik die beslissing niet genomen heb :/

*zucht*

We zullen nu maar keihard op de tandjes bijten zeker en doorzetten?
In juni kan ik dan de balans opmaken (en waarschijnlijk zeggen "dit nooit meer!")
+ hopen en prayen dat ik erdoor ben in eerste zit!!! (jaja die hoop die blijft aanwezig ook al is het hopeloos :p)

Grenzen verleggen die je eigenlijk niet wil verleggen..

Gisteren heb ik het rotste stuk van mijn opleiding leren kennen: dissecties.
Ik wist natuurlijk dat dit onderdeel erbij hoorde en je leert er veel van en bladiebladie maar WAAROM moeten al die konijntjes, vissen, kuikens dood???

Je bent nooit helemaal voorbereid op zoiets.. zeker niet als ethisch vegetariër..
Het begint al bij het binnenrijden van het centrum waar 'het' ging plaatsvinden. Daar zagen we in de graskant superschattige konijntjes rondhuppelen.
15 min later stonden we elk met een dood konijntje in ons handen.. We werden gesust met de woorden dat ze van een probleembedrijf kwamen (whatever that means) en dat sommigen zelfs een natuurlijke dood gestorven waren (maar daar kon je soms niet veel 'op zien').

Bij het binnengaan van de autopsieruimte krijg je het zoveelste 'ik wil hier echt niet zijn'-moment.
Die geur die daar hangt en de aanblik van die ruimte! De inoxen of stenen tafels met sproeikoppen erboven om al het bloed weg te spuiten..
VERSCHRIKKELIJK.

Eerst kregen we een video te zien van een dissectie van een kikker. Waarom kunnen ze dat niet van elk dier doen?
Daarna kregen we elk een wit zacht nog warm konijntje in onze handen geduwd :(
Terwijl ik het respectvol droeg (niet zoals ik het kreeg, aan de oren of poten) kreeg ik het enorm moeilijk. Je voelde dat zachte warme diertje in je handen... echt verschrikkelijk.

Toen dacht ik echt ik ga naar buiten en doe hier niet aan mee. Ik weet niet waarom en hoe ik het gedaan heb maar ik heb toch verdergedaan en met alle respect voor het dier het konijntje gedissecteerd.

Argh verschrikkelijk. Ik weet niet of ik het mezelf ooit ga vergeven.
Had ik moeten sterker zijn en naar buiten gaan? Om ethische redenen weigeren? Ik vraag me af wat de docenten zouden doen..

Soms ben ik toch zo zwak denk ik dan achteraf..

Tomorrow tomorrow I love you tomorrow

Morgen(super)vroeg vertrekken naar Barcelona!
Ik kijk er al naar uit om met mijn nieuwe hairdo Barcelona onveilig te maken :)

Ik hoop op
- zon
- dat onze koffer groot genoeg is (want we moeten één koffer delen :x)
(heen geen probleem maar terug...)
- dat we allemaal goed overeenkomen
- lekker eten
- relaxe dagen
- dat we veel moois zien
- vele cafés con leche
- vele terrasjes
- mooie foto's
- grappige momenten
- die grappige momenten op foto kunnen vastleggen
- een bed dat groot genoeg is voor twee
- een leuke kamer
- geen vertraging noch 'rare dingen' tijdens de vlucht
- met veel frisse (studeer)moed terugkomen naar België

Hasta luego amigos!

To yoga or not to yoga

Eén enorm groot nadeel van de combinatie studeren en werken + huishouden is mijn nek- en rugpijn en de bijkomende frustratie dat ik niet weet vanwaar al die spanningen komen, want volgens mijn dokter en osteopaat gaat het over spanningen en stress.

Maar ik kan me soms echt niet gestresseerd voelen (jaja dat gebeurt) en toch last hebben :/

Ik besef wel dat ik veel wil en veel doe en waarschijnlijk onbewust met veel meer bezig ben dan dat ik bewust zou willen maar tjaaa... Ik kan toch moeilijk mijn job opgeven en enkel nog studeren? (Oh *droom droom*)

Na een paar behandelingen bij de osteopaat en toch terugkerende last denk ik eraan om eerst verdere onderzoeken te laten doen en als het medische gedeelte in orde is zal ik mijn stress onder handen moeten nemen zeker?

Zoals mijn osteopaat al van in het begin zei: Hoe sta je tegenover yoga?

Mijn eerste gedachte bij het woord yoga is nog altijd één in de trant van 'RUN!' - haha - ok, niet zo sterk maar wel 'Is niets voor mij'

Nu neig ik al meer in de richting van 'Ok, als het helpt moet ik het misschien wel eens proberen'
Terwijl een klein stemmetje nog altijd gilt 'Ik heb daar geen tijd voor' :)

Dus misschien moet ik me wel eens in dat relaxerende bos called yoga wagen. Want dat is het nog altijd, een bos waar ik de bomen eigenlijk niet door zie. Er bestaan zoveel soorten yoga!
Wat zou bij mij passen (zodat ik het volhou ;) ?
Ik dacht aan poweryoga maar dat heb ik nog niet gevonden in het Gentse.. tenzij misschien in een fancy fitnesscentrum waar de prijs dan ook navenant is.

Eerst maar eens de medische kant helemaal exploreren.. misschien brengt dat al een beetje rust.